Wyboru roślin należy dokonywać w oparciu o własne preferencje i potrzeby. W przypadku drzew owocowych najczęściej kierujemy się walorami smakowymi i  dekoracyjnymi. Ważny może być kolor kwiatów, wysokość drzew lub przeznaczenie owoców np. czy na przetwory czy na bezpośrednie spożycie. Kierujmy się więc własnym gustem, ale zwracajmy uwagę na:

• jakość owoców i wielkość plonu – aby móc zagospodarować wszystkie owoce,
• regularność owocowania – by była jak najlepsza powtarzalność,
• termin dojrzewania – rozłożony w czasie,
• samopylność – rośliny obcopylne potrzebują zapylacza,
• tempo i siła wzrostu – rośliny karłowe czy tradycyjne,
• wymagania środowiskowe – wodne, świetlne, glebowe,
• odporność na niskie temperatury i choroby.

Najpopularniejsze odmiany drzew owocowych:

JABŁONIE:
Ligol, Idarel, Szampion, Prons, Mutsu, Malinówka, Kosztela, Szara Reneta, Boskoop,  Gala, Jonagold, Koksa pomarańczowa, Delikates, Idared, Jerseymac,Goldendelicjusz, Jonika, Lobo, Antonówka, Delikates, FreedomISK, GenewaEarly, GlosterISK, JamesGrieweISK, Jester, Paulared, Elstar

GRUSZE (odmiany polskie):
Faworytka, Konferencja, Red bonkreta Wiliama, Generał le'clerc, Faworytka Klapsa ISK, KomisówkaISK, Lukasówka ISK,Xsenia

ŚLIWA DOMOWA:
Sanktus hubertus, Herman, Renkloda ulena, Węgierka zwykła, Węgierka dąbrowicka, Stanley, Mieszaniec

CZEREŚNIA:
Buttnera czerwona, Summit, Rivan, Hedelfińska, Regina, Kordia, Vega, Burlat

WIŚNIA:
Groniasta, Łutówka, Keleris, Panda, Lucyna, Debreceni

BRZOSKWINIA:
Relianse, Inka, Redhaven, Iskra, Velvet

Rośliny zwykle nie wymagają przeprowadzania częstych zabiegów ochronnych, gdyż są rzadko atakowane przez szkodniki i choroby.

Najczęstszym szkodnikiem, występującym na świerku jest przędziorek, którego należy zwalczać preparatami przeciwko przędziorkom. Opryskujemy nim rośliny kilkakrotnie, z przerwami 2-3 tygodniowymi, poczynając od maja, a na wrześniu kończąc. Przędziorki powodują żółknięcie i opadanie igieł od strony silnie nasłonecznionej rośliny i nie widać ich gołym okiem.

Inne, charakterystyczne dla roślin iglastych szkodnik to misecznik cisowiec, występujący na cisie oraz tarcznik jałowcowiec, atakujący jałowiec. Obydwa szkodnik zwalczamy w okresie lipca 2-3 krotnie, opryskując rośliny preparatami chemicznymi.

Najczęściej występującą chorobą na roślinach iglastych jest rdza wejmutkowo-porzeczkowa, która powoduje uszkodzenia a nawet zamieranie pędów bocznych i głównych.

Znacznie większym i częściej spotykanym problemem niż choroby i szkodniki jest mocz psów, który doprowadza do brunatnienia igieł i w następstwie do zamierania całych pędów. 

Rośliny iglaste z reguły nie wymagają cięcia. Zaleca się przycinanie gałęzi przede wszystkim uschniętych, połamanych, chorych, przemarzniętych. Intensywniej tniemy tylko te rośliny którym celowo chcemy nadać jakiś charakterystyczny kształt oraz żywopłoty.

Żywopłoty z roślin iglastych przycina się raz w roku przed rozpoczęciem wegetacji na wiosnę lub po zakończeniu wzrostu w sierpniu.

Formowanie i strzyżenie iglaków w celu nadania im charakterystycznego kształtu np.: kuli, stożka, spirali jest procesem długotrwałym, należy wykonywać go etapami.

Ściółkowanie jest bardzo ważnym elementem w pielęgnacji iglaków. Poza walorami estetycznymi spełnia wiele ważnych funkcji. Do ściółkowania można wykorzystać drobno zmieloną korę sosnową, obsypując roślinę warstwą 5-10 cm pod całą koroną. Oprócz kory można wykorzystać także trociny, liście, igliwie i ściółkę leśną oraz trawę. 

Zalety ściółkowania:

• ogranicza rozwoju chwastów;
• ogranicza wpływ słońca i wiatru na wysuszanie wierzchniej warstwy gleby;
• poprawia strukturę gleby;
• zapobiega nadmiernemu parowaniu wody z gleby;
• dostarcza składników organicznych;
• w okresie przymrozków chroni korzenie przed przemarzaniem.

Rośliny iglaste w większości przypadków źle znoszą odczyn zasadowy gleby. Są ona wrażliwe na niedobór mikroelementów, na takim odczynie pojawią się kłopoty z ich dostępem. Co 4 lata powinno stosować się wapno nawozowe celem uzupełnienia w składniki: wapń (Ca) i magnez (Mg) oraz utrzymania odpowiedniego pH.

W przypadku gleb zbyt kwaśnych powinniśmy wykonać zabieg wapnowania (nie wapno budowlane!), stosując Florovit wapno nawozowe granulowane lub Dolomit

Wprowadzając wapń do gleby poprawiamy jej właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne oraz wpływamy na skuteczność nawożenia. 

Odczyn silnie kwaśny: pH < 4,5 (poniżej 3 jest to zakres szkodliwy)

Odczyn kwaśny: pH od 4,5 do 5,7

Odczyn lekko kwaśny: pH od 5,7 do 6,8 (zakres optymalny dla większości roślin)

Odczyn obojętny: pH od 6,8 do 7,2

Odczyn zasadowy - alkaliczny: > 7,2 (szkodliwy).